BRAK DOKUMENTU UBEZPIECZENIA

W przypadku świadczeń w trybie nagłym, jeżeli pacjent nie posiada aktualnego dokumentu potwierdzającego prawo do świadczeń, może taki dokument przedstawić w innym czasie, tj.:

• jeśli przebywa w szpitalu dłużej niż 30 dni – nie później niż w terminie 30 dni od dnia przyjęcia lub
• w terminie 7 dni od dnia zakończenia udzielania świadczenia.
   

Późniejsze niż przewidziane przedstawienie dokumentu nie powinno stanowić podstawy odmowy zwolnienia z kosztów albo ich zwrotu. Jednak przy znacznym opóźnieniu w dostarczeniu potwierdzenia prawa do świadczeń, świadczeniodawca może odmówić zwrotu kosztów. Powyższe zasady dotyczą także obywateli innych krajów UE lub EFTA uprawnionych do świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji.

Narodowy Fundusz Zdrowia informuje, że w przypadku braku dokumentu potwierdzającego posiadane prawo do świadczeń opieki zdrowotnej, pacjent chcący skorzystać z pomocy lekarskiej, może złożyć pisemne oświadczenie o zgłoszeniu do ubezpieczenia zdrowotnego, które powinno zawierać:

• imię i nazwisko,
• datę urodzenia,
• PESEL,
• nazwę instytucji, która zgłosiła pacjenta do ubezpieczenia,
• nazwę oddziału wojewódzkiego, do którego pacjent został zgłoszony

Złożenie oświadczenia nie zdejmuje z pacjenta obowiązku określonego w art. 50 ust. 2-3 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych dotyczącego obowiązku przedstawienia dokumentu potwierdzającego prawo do świadczeń opieki zdrowotnej w związku z leczeniem szpitalnym.

PRAWO DO ŚWIADCZEŃ DLA OSÓB NIEUBEZPIECZONYCH
Osoby nie posiadające ubezpieczenia, ale posiadające obywatelstwo polskie i mające miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskie, które:

• nie ukończyły 18. roku życia,
• są w okresie ciąży, porodu i połogu

posiadają prawo do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych niezależnie  od posiadanych uprawnień z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego.
Świadczeniodawca każdorazowo jest zobowiązany do potwierdzenia faktu ubezpieczenia takiej osoby. 
Jednakże żądanie przedstawienia dokumentów potwierdzających fakt ubezpieczenia nie może tworzyć wrażenia, że uzyskanie świadczenia opieki zdrowotnej uzależnione jest od posiadania statusu osoby ubezpieczonej.

Ponadto, zgodnie z art. 12 ustawy, bezpłatne świadczenia opieki zdrowotnej przysługują:

• osobom uzależnionym od alkoholu (w zakresie leczenia odwykowego),
• osobom uzależnionym od narkotyków (w zakresie leczenia uzależnienia, rehabilitacji i reintegracji osoby uzależnionej),
• osobom z zaburzeniami psychicznymi (w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej),
• cudzoziemcom umieszczonym w strzeżonym ośrodku lub przebywającym w areszcie w celu wydalenia, jeżeli stan ich zdrowia tego wymaga,
• osobom, które były narażone na zakażenie poprzez kontakt z osobami zakażonymi lub materiałem zakaźnym (w przypadku świadczeń zdrowotnych związanych ze zwalczaniem chorób, zakażeń i chorób zakaźnych),
• posiadaczom Karty Polaka, w sytuacji potrzeby skorzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej w stanach nagłych (chyba że umowa międzynarodowa, w której RP jest stroną, przewiduje zasady bardziej korzystne).

Przepisów ustawy nie stosuje się wobec osób pozbawionych wolności, którym świadczenia zdrowotne  są udzielane bezpłatnie, bez względu na uprawnienia z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego, na podstawie art. 102 pkt 1 i art. 115 § 1 ustawy z dnia 06.06.1997 r. – Kodeks karny wykonawczy.